Mijn eerste week alleen

Precies een week geleden ruilde mijn moeder het mooie Australië weer in voor ons kikkerlandje. Gelukkig hebben we twee hele leuke weken met elkaar gehad en daarvan wil ik jullie nog een beetje op de hoogte houden.

Laat ik beginnen met iets waarvan ik hoop (en ik weet zeker dat mijn moeder hetzelfde denkt) het nooit meer mee te maken. Vorige week vrijdag begon als een leuke dag, maar eindigde in een drama. Mam en ik waren eerst gezellig uit eten geweest, ik weet niet eens meer waar, en daarna gingen we nog even een drankje doen in onze favoriete bar. Toen we thuiskwamen dronken mam en ik nog een koppie thee en keken we wat tv. Rond een uur of 23:30 hoorden we een gigantische klap waarvan wij beiden ontzettend schrokken, het leek eigenlijk alsof iemand de muur wilde doorbreken. Als reactie stond ik direct op om uit mijn raam te kijken wat nou die harde klap was, in eerste instantie zag ik niet veel totdat ik beter keek... Er lag een man op de grond, wat vreselijk!! Doordat ik die man zag liggen realiseerde ik me dat dit die gigantische klap was. Mijn moeder is ontzettend dapper, want zij is direct naar beneden gerend om te kijken of de man nog leefde, ik bleef boven omdat ik niet naar beneden durfde. Uiteindelijk liep mijn moeder tegen de eigenaar van het hotel aan en die heeft de pols van de man nog gecheckt, maar helaas mocht het niet baten: de man was opslag dood. Jullie begrijpen wel dat mam en ik deze nacht natuurlijk niet echt lekker geslapen hebben.. De volgende dag hoorde ik op werk dat de desbetreffende meneer vanaf de 8e verdieping naar beneden gesprongen is en dat hij depressief was. Voor zover een heftige vrijdagavond.

Op maandag en dinsdag had ik twee vrije dagen, wat mooi uitkwam omdat mam deze dagen ook vrij was. Zo konden we nog even samen genieten voordat zij weer terug naar Nederland zou gaan.

Maandag hebben we dan ook weer een autootje gehuurd en zijn we naar Byron Bay geweest, een stadje wat stiekem mijn hart een beetje gestolen heeft. Byron is een heel relaxt stadje met een hele mooie natuur en leuke boetiekjes. Sommige mensen lopen zelfs op hun blote voeten door de stad, zo relaxt is het daar! Mam en ik zijn eerst naar de vuurtoren geweest in Cape Byron, wat een fantastisch uitzicht heb je daar zeg. Daarna zijn we via de trappen achter de vuurtoren naar beneden gelopen, waar je bij het meest oostelijke punt van Australië uitkomt en ook bij ontzettend mooie stranden (zie de foto's). Het was een beetje bewolkt, maar dat maakt het juist lekker voor het lopen, want de trappen die je naar beneden loopt moet je uiteindelijk ook weer omhoog lopen en ik kan je vertellen dat het heel veel treden waren. Na iets avontuurlijks te hebben gedaan zijn we gaan shoppen, alleen vonden we het zo vreemd dat alle winkels zo vroeg dichtgingen. Op de deuren stond namelijk dat ze rond 17:00 dicht zouden gaan terwijl het pas 16:00 was.. Hier kwamen we erachter dat je dus een tijdsverschil van een uur hebt, ook al ligt Byron maar op een afstand van een uurtje rijden. Aan het einde van de middag zijn we wat gaan drinken bij een tentje waar ze live muziek hadden en waar je uitzicht had op een van de straten van Byron, lekker mensen kijken dus! 'S avonds hebben we heerlijk tapas gegeten en toen was het wel weer tijd om terug naar Surfers te gaan.

Op dinsdag zijn mam en ik naar het strand geweest, voor haar de laatste keer, voor mij nog een van de vele keren aangezien het strand tegenover het hotel ligt. 'S avonds was het toch echt tijd om afscheid te nemen, ff slikken want we hebben het super leuk gehad samen. Toen ik afscheid heb genomen ben ik richting het strand gelopen om de zonsondergang te bekijken, dit is iets wat ik bijna elke avond doe omdat ik het zo ontzettend mooi vind. Daarnaast merk ik dat ik rustig word van het strand en een mooie zonsondergang. Daarna was het toch echt tijd om na twee weken alleen maar uit eten te zijn geweest te gaan koken; op naar de supermarkt dus! Hier kwam ik John tegen, dit is de barman waarmee mam en ik veel mee praten. Dus even met hem gepraat en daarna richting mijn appartement gegaan om mijn aardappels met broccoli te koken, jammie!

Donderdag had ik Carmen (de Amerikaanse stagiaire) gevraagd of ze wat wilde doen in de avond en dus zijn we uit eten geweest bij Vapiano. Dit was echt ontzettend gezellig en we kunnen het goed vinden samen. Ik vind het werk ook leuker als ik samen met Carmen moet werken. Vaak legt zij mij dingen uit en ze helpt me overal mee.

Vrijdag ben ik na het werk nog even naar het strand geweest en direct daarna ben ik een drankje in mijn eentje gaan drinken bij de Sandbar. Hier ben ik toch best trots op, omdat ik van tevoren niet gedacht had dat ik zoiets zou doen. Het scheelt wel dat ik in de Sandbar al wat mensen ken. Ik nam een cocktail en heb wederom weer genoten van de zonsondergang.

Zaterdag was ik pas om 20:00 uur klaar met werken en had ik geen zin om te koken, dit betekende dus: op naar de Sandbar! Ze hebben hier super lekker eten en het personeel is ontzettend aardig. Hier maakte ik contact met Laura, een meisje die uit Brazilië komt en ook in de Sandbar werkt. Met Laura heb ik afgesproken om een keer samen wat te gaan doen, super leuk! In de Sandbar gaat het personeel vaak met elkaar een drankje doen na hun shift, zo ook deze zaterdag. Ik werd door John uitgenodigd om bij hen aan de tafel te komen zitten en zo leerde ik dus meer personeel kennen. Wat een gezellig team zeg, dit is wel een van mijn favo plekjes in de stad.

Ik had eigenlijk verwacht dat ik maandag vrij zou zijn, omdat ik dan 5 werkdagen erop had zitten. Greg, wederom een medewerker van de Sandbar had aangeboden om mij de omgeving maandag te laten zien, omdat hij die dag ook een vrije dag zou hebben. Helaas was ik niet vrij en moest ik werken tot 18:00, wat ik ontzettend jammer vond omdat ik toch wel meer van de omgeving wil zien. Greg bood toen aan om anders gewoon een drankje te gaan drinken, dus gisteravond hebben we een drankje gedronken, wat ook gezellig was.

Vandaag en morgen zijn mijn vrije dagen. Vandaag ben ik naar het strand geweest en heb ik een meisje uit Londen leren kennen toen ik in de zee ging zwemmen. We raakten aan de praat doordat de golven best hoog waren, wat we beiden erg leuk vonden. Later op de dag hebben we nog een keer gepraat en gegevens uitgewisseld. Inmiddels is het hier 19:05 en gaan ik zo uit eten met Simona (zo heet ze). Ik ben benieuwd wat morgen me brengt en uiteraard ook wat de komende weken me brengen.

Jullie horen het wel!