Demi's life Down Under

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen, dus het werd weleens tijd voor een nieuwe update, vinden jullie ook niet?

Het lijkt misschien een beetje saai te worden al die verhalen over mijn leven in het paradijs hier, maar ik heb het echt ontzettend naar mijn zin. Het enige waar ik achter ben gekomen is dat de hotel industrie niet de industrie voor mij is. Na deze stage en mijn opleiding ga ik dus ook niet in de hotel industrie werken. Ik wil niet zeggen dat ik mijn stage niet leuk vind, dat is zeker niet het geval hoor. Het is gewoon dat ik het werk niet uitdagend genoeg vind. Voor een stage vind ik het werk oké, maar niet meer dan dat. Gelukkig heb ik wel ontzettend leuke collega’s en medestagiaires, dat scheelt ook een hoop. Voor mijzelf vind ik het wel fijn dat ik er in ieder geval achter ben dat ik niet in deze industrie wil werken na mijn opleiding, anders had ik mezelf misschien afgevraagd hoe het werk in de hotel industrie zou zijn.

Nu jullie daar ook weer van op de hoogte zijn, wil ik graag de draad weer oppakken en verder vertellen over mijn avonturen hier! Dat brengt me bij 12 maart, ik weet dat ik voor het laatst iets geplaatst heb op 8 maart en ik eigenlijk vanaf daar verder zou moeten vertellen, maar de dagen gaan hier zo snel dat ik soms zelf niet eens meer weet wat ik de afgelopen week heb gedaan. Inmiddels heb ik daar wel een oplossing voor gevonden: ik schrijf nu in een boekje op wat ik per dag heb gedaan. Dit is ook handig als ik weer eens 20 dagen later een blog wil schrijven..

Zondag 12 maart:
Oké voor deze dag hebben jullie een beetje uitleg over mijn stage nodig, voordat ik jullie kan vertellen wat ik op 12 maart heb gedaan. Chateau Beachside, het hotel waar ik stage loop, is een driezuster hotel en heeft 2 locaties in Surfers Paradise. De andere locatie, Paradise Island, is zo’n 20 minuten lopen vanaf Chateau Beachside. De stagiaires en het personeel moeten regelmatig op de andere locatie werken. Sinds kort heeft mijn baas het restaurant overgenomen dat gevestigd is in Paradise Island, dit is omdat hij de gasten gratis ontbijt wilt aanbieden. Je raadt het al, de stagiaires (waaronder ik) zijn dus vaak de dupe en staan daar met hun peen en uiengezicht ’s ochtends om 6:00 het ontbijt voor te bereiden. Dit was dus ook het geval op 12 maart. Als ik een ding haat aan mijn stage is het dat stomme ontbijt wel en dat komt vooral omdat het zo ontzettend vroeg is. Sinds kort werkt er een Zweeds meisje in de keuken: Amanda, en ik moet zeggen dat ik sinds dat zij er werkt het ontbijt minder erg vind. Nu heb ik in de ochtend tenminste iemand waar ik gezellig mee kan praten. Amanda is net als ik ook nieuw in Surfers en is hier samen met haar vriend, waardoor ze nog niet heel veel nieuwe vriendinnen ontmoet heeft. Voor die middag hadden Carmen, Amanda en ik afgesproken om met zijn drietjes te gaan lunchen. Het maakte ons alle drie niet echt uit waar we zouden gaan lunchen en uiteindelijk zijn we in een Mexicaans tentje belandt. We hebben lekker zitten kletsen en voordat ik het wist moest ik helaas alweer aan de slag. Dat is een van de dingen wat ik wel fijn vind aan mijn stage: je werkt nooit langer dan 8 uur per dag en vaak worden je shifts ook nog opgedeeld, waardoor je soms een pauze van wel liefst 4 uur hebt. Ik vind dit niet erg, omdat ik vaak nog van het zonnetje kan genieten of ik heb tijd voor leuke dingen zoals dit. In de avond heb ik lekker tv gekeken en was ik alweer klaar voor wat een nieuwe week me zou brengen.

Maandag 13 maart:
Ook vandaag moest ik weer werken, maar doordat ik weer een opgedeelde shift had (’s ochtends beginnen en ’s avonds afsluiten), betekende dit dat ik tijd had voor iets leuks in mijn pauze. Aangezien het enorm lekker weer was, heb ik bij het zwembad gelegen totdat het echt weer tijd was om weer te gaan werken. ’S Avonds heb ik het weer rustig aangedaan en heb ik lekker mijn serie gekeken.

Dinsdag 14 maart:
De avond ervoor had ik op Instagram een plek in Gold Coast gezien waar ontzettend mooie meren waren en waar wilde kangoeroes rond liepen, ik besloot dus ook om daar vandaag op mijn vrije dag heen te gaan. Daar ging ik hoor, met de tram en de bus op weg naar Coombabah Lakes. De bus is hier nog wel een dingetje, ze stoppen hier gewoon bij de haltes zonder om te roepen welke halte het is. Je moet dus heel goed opletten welke stop je bent en bij welke stop je eruit moet. Gelukkig had ik opgezocht hoe de halte voor mijn stop heette en zo wist ik waar ik eruit moest. Het was vanaf de halte nog zo’n 20 minuutjes lopen toen ik het bord van de Coombabah Lakes zag. Zodra ik het pad in sloeg richting de meren werd ik meteen aangevallen door de muggen. Wist ik veel dat het hier stikte van de muggen. Met veel pijn en moeite probeerde ik de muggen van me af te slaan, maar zodra je er een doodslaat, komen er 10 voor terug. Ik besloot mijn irritatie opzij te zetten en te genieten van de natuur, want de meren waren echt ontzettend mooi. Na een paar foto’s te hebben genomen bij het eerste meer besloot ik verder te lopen. Onderweg kwam ik mijn Australische vriendjes tegen: wilde kangoeroes. Wat ontzettend gaaf om ze in het wild te zien! Ik probeerde dichterbij te komen, maar je merkt dat ze ontzettend schuw zijn. Het was bijna onmogelijk om dichtbij te komen, omdat ze gewoon al weg hoppen voordat je in de buurt komt. Daarnaast staan ze je ook echt aan te kijken van: wie ben jij, wat mot je en wat kom je doen? Na 1,5 uur liepen mijn irritaties toch wel hoog op door die muggen, ik werd gewoon helemaal lek geprikt! Ik besloot dat het wel goed was zo, want ik was er helemaal klaar mee om lek geprikt te worden. Eenmaal aangekomen bij de bushalte moest ik nog 50 minuten wachten, want ik had de bus net gemist en hier in het dorp rijden ze schijnbaar om het uur. Het zonnetje scheen dus dat maakte het wachten minder erg. Tien minuten voordat de bus zou komen ben ik al bij de halte gaan staan, omdat ik geen zin had om de bus te missen en weer een uur te wachten. Ik raakte aan de praat met een man die hier in het dorp woonde en na tien minuten was ik al de zus die hij nooit heeft gehad. Je kunt wel begrijpen dat ik erg gelachen om hem heb. Ook op dinsdagavond heb ik na een vermoeiend dagje bij de meren rustig aan gedaan.

Woensdag 15 maart:
Het was helaas bewolkt en regenachtig op deze vrije dag (ja ook in het paradijs regent het soms). Ik besloot naar Harbour Town te gaan, een grote outlet in een stadje vlakbij. Harbour Town is eigenlijk te vergelijken met Batavia Stad, ze hebben veel merken maar gewoon oude collectie. De kledingstijl is hier sowieso al anders dan in Nederland. Uiteindelijk heb ik een grijs topje gekocht en nadat ik alle winkels wel gezien had, besloot ik weer terug te gaan. Toen ik weer aankwam in Southporth ben ik daar nog even naar een winkelcentrum geweest en naar een groot park, waar ik nog een beetje van een paar zonnestralen die door de wolken heen kwamen genoot. In de avond had ik Carmen een berichtje gestuurd of ze zin had om wat te doen. We besloten om een hapje te gaan eten en zijn uiteindelijk in het Hard Rock Cafe belandt.

Donderdag 16 maart:
Na twee dagen vrij te zijn geweest was het weer tijd om te gaan werken. Laura had me gevraagd of ik zin had om ’s avonds mee uit te gaan. In eerste instantie twijfelde ik een beetje omdat ik de volgende ochtend dat fantastische ontbijt mocht regelen. Laura wist me uiteindelijk toch over te halen aangezien ik de volgende dag een pauze had van 10u ’s ochtends tot 17.30 en dus tijd zat had voor een powernap. Ik ben blij dat ik geweest ben, want het was een ontzettend leuke avond. Uiteindelijk lag ik om 2:15 in mijn nest en ging mijn wekker om 5:15 en ik wist vrijwel zeker dat ik hier de volgende dag spijt van zou krijgen.

Vrijdag 17 maart:
Het was 5:15 toen mijn wekker ging, Jezus wat vroeg! Dat ik er om 2:15 in lag hielp ook niet echt mee, maar goed ik mocht niet klagen van mezelf want ik had besloten om toch uit te gaan. Het ontbijt leek eeuwen te duren voordat ik eindelijk weer naar bed kan. De helft van mijn pauze heb ik dan ook in bed doorgebracht, oeeeeps. Ik moet toegeven dat het wel een lekkere powernap was. ’S Avonds besloot ik vroeg naar bed te gaan zodat ik wat slaap kon inhalen.

Zaterdag 18 maart:
Jahoor daar ging de wekker weer om 5:15, tijd voor het ontbijt! Man man man wat vervloek ik dat ontbijt. De dag gelukkig beter doorgekomen dan de dag er voor en werk ging gelukkig wat sneller voorbij. Na het werk ben ik naar Laura gegaan, waar we met zijn allen wat gegeten hebben en na het eten hebben we een film gekeken. Om 23:00 was het toch echt wel weer bedtijd.

Zondag 19 maart:
Een leuke dag, want vandaag zouden Annemarie en Ricardo aankomen! Annemarie woont ook in Vlaardingen en is samen met haar vriend Ricardo aan het rondreizen door Australië en Azië. Rond 14:30 was ik klaar met werken en had ik met Annemarie en Ricardo afgesproken bij Starbucks. Ik had ze een slaapplek aangeboden, omdat mijn appartement groot genoeg is en ik heb een sofa die ik in- en uit kan klappen. Nadat zij hun spullen hadden geïnstalleerd en we even hadden bijgekletst besloten we over het strand te gaan lopen. Voor we het door hadden waren we in Broadbeach, dat is zo’n 3km hier vandaan. Nadat we weer terug liepen richting Surfers hadden we inmiddels wel trek gekregen en we besloten een hapje te eten bij The Avenue. Ik wilde An en Ricardo heel graag de Sandbar laten zien, omdat het mijn favoriete tent is en er wat vrienden van me werken. De Sandbar was echter al dicht tegen de tijd we er een drankje wilden doen, jammer! Dan maar zelf drank kopen. We kochten een pak wijn van 4 liter voor $10, wat echt enorm goedkoop is. Ricardo had kaarten bij zich en de reisversie van monopoly, dit betekende: spelletjesavond!

Maandag 20 maart:
Ik moest ook vandaag gewoon werken en ik had weer een lange pauze. Het weer was helaas niet echt goed vandaag dus in mijn pauze hebben we eerst met zijn drietjes geluncht en daarna was het weer tijd voor spelletjes. In de avond hebben we ook met zijn drietjes een pasta gekookt, die helaas een beetje mislukt was doordat we te weinig saus hadden. We besloten na het eten te kijken of de Sandbar nog open was en gelukkig was dit het geval! Liske, de Nederlandse stagiaire, kwam met ons mee om een drankje te doen. Met zijn vieren onder het genot van een drankje lekker zitten kletsen tot de Sandbar ging sluiten. Voor An, Ricardo en mij was het na het drankje in de Sandbar nog tijd voor een potje kaarten voordat we naar bed gingen.

Dinsdag 21 maart:
Vandaag hoefde ik maar tot 17 uur te werken, waardoor we besloten hadden een auto te huren zodat we ’s avonds naar de glow worms in Springbrook konden. Na het werk dus ons autootje opgehaald en daar gingen we hoor: op naar Springbrook! Springbrook is een national park en bestaat vooral uit bergen. Aangezien het hier al om 18/18.30 donker wordt kun je het al raden. We reden in de bergen toen het ging schemeren, maar dat weerhield ons er niet van om de glow worms te zien. We wisten helaas het juiste adres niet en hadden dus maar random wat ingetypt, het zou vast wel met borden staan aangegeven. Volgens de TomTom waren we na ongeveer een uurtje rijden op de bestemming, maar we zagen geen borden hoor. Na meerdere rondjes te hebben gereden besloten we bij een of andere lookout te stoppen. Inmiddels was het natuurlijk al pikkedonker daar in de bergen. An had een mooie foto gezien van een sterrenhemel in Springbrook en stelde voor om te kijken of dat vanavond ook het geval was. We deden alle drie onze deur open, maar die was binnen een nano seconde weer dicht. Tering wat is het donker in de bergen. Geen van ons drieën durfde de auto uit, puur omdat we gewoon niet konden zien en god mag weten welke dieren er daar allemaal in de bergen leven. Uiteindelijk besloten we dat we maar terug richting Surfers gingen zonder dat we de glow wormen gezien hadden. Eenmaal terug in Surfers hebben we een hapje gegeten bij de Sandbar voor het weer tijd was voor ons avond ritueel: een potje kaarten!

Woensdag 22 maart:
Vandaag was mijn vrije dag en tevens de laatste dag van An en Ricardo in Surfers, omdat we toch nog de auto hadden besloten we terug naar Springbrook te gaan, alleen dit keer voor de watervallen. We zijn met de auto naar elke lookout gereden, wauw wat een uitzichten zeg! Voor de rest hebben we ook nog toerist kunnen spelen, omdat er een hek gesloten was. Je raadt het al, hier zijn we overheen geklommen zodat we de waterval konden bekijken. Nadat we bijna alle lookouts hadden gehad zijn we naar Coolangatta gereden, waar de surf kampioenschappen aan de gang waren. Het lijkt wel alsof het geluk niet aan onze zijde was, want eenmaal in Coolangatta aangekomen waren de kampioenschappen al voorbij. Voordat het tijd was om afscheid te nemen (zij namen de bus van Coolangatta naar Byron en ik moest de auto weer inleveren) hebben we uiteraard nog een potje gekaart. Ik had de volgende dag een deadline waar ik nog vrij weinig aan gewerkt had, dus in de avond heb ik hier verder aangewerkt.

Donderdag bestond uit werken en mijn deadline voor school. Vrijdag 24 maart: Ook dit was mijn vrije dag en ik ben samen met Laura naar de Spit geweest. De Spit is een van mijn favoriete plekjes hier, alleen kun je er niet met het openbaar vervoer komen. Hierdoor ben ik dus afhankelijk van mensen met een auto. Erg jammer want ik zou graag vaker naar de Spit gaan, maar ik weet zeker dat het niet de laatste keer is dat ik er ben geweest. Aan het einde van de middag ging ik weer naar huis en besloot ik Carmen en Liske een berichtje te sturen om te zien of zij zin hadden om ’s avonds een drankje te doen. Liske haar vrienden waren toevallig in Surfers, dus die was ’s middags al naar de Sandbar geweest maar zij en haar vrienden wilden ’s avonds nog wel een drankje doen. Na het eten sloot ik me dus bij hen aan en Carmen sloot zich ook later bij ons aan omdat ze moest werken tot 21:30. Het werd een hele gezellige avond met drankjes en gezellig kletsen met zijn allen. Uiteindelijk was ik 23:30 pas thuis, wat niet heel laat is als je het vergelijkt met de tijden dat ik soms in Nederland thuis kom. Het verschil alleen is dat ik de volgende dag al om 6:00 uur moest beginnen met werken, dus ik wist vrijwel al zeker dat ik moe wakker zou worden.

Zaterdag 25 maart:
Jahoor, mijn wekker ging af om 5:15 uur, veel te vroeg natuurlijk! En zoals ik al vermoedde werd ik ontzettend moe wakker na een nachtrust van ongeveer 5 uurtjes. Toch begon ik de dag vrolijk en met volle moed, ’s avonds konden we wel weer slapen. Omdat die drankjes en het slaaptekort er best wel hadden ingehakt besloten Liske en ik ’s middags te gaan lunchen. Aan het einde van de middag was het voor mij weer tijd om te gaan werken en ’s avonds ben ik lekker op tijd mijn bedje ingekropen zodat ik de volgende dag fris en fruitig op de werkvloer zou verschijnen in plaats van met een peen en uiengezicht.
De daarop een volgende dagen bestonden voornamelijk uit werken en er was ook nog een avond waarop Carmen en ik besloten samen te koken.

Woensdag 29 maart:
Eindelijk weer een vrije dag na een paar dagen hard werken! Op mijn vrije dag was het tijd voor iets leuks, iets wat al sinds het begin van mijn verblijf hier op mijn bucketlist staat: surfen! Ik ging samen met John (werkt in de Sandbar) surfen. Hij had ook nog nooit gesurft sinds hij in Australië is, dus dat werd een spannende ochtend voor ons beiden. In eerste instantie zouden we om 9:30 uur onze les hebben, maar die werd de avond er voor verplaatst naar 08:00 uur ’s ochtends. Dat betekende dus dat ik op mijn vrije dag vroeg op moest staan, maar dat vond ik niet erg want ik ging tenslotte surfen! De surfles ging tot mijn verbazing ontzettend goed, ik ben een paar keer tot het einde van de golf blijven staan. Wat een tof gevoel is dat zeg, zeker als je op je board kunt blijven staan tot het einde van de golf. John en ik hebben zelfs nog een minicompetitie gehouden. Ik vond het surfen zo leuk dat ik besloten heb dat ik nog een paar lessen ga volgen. Mijn baas en een stagiair hebben een eigen surf board die ik mag lenen, dus zodra ik genoeg geoefend heb ga ik op mijn vrije dagen erop uit met een surf board onder mijn arm! Hoe leuk het surfen ook was, het paddelen maakt je toch wel moe. Na onze surf les hadden we het dus wel verdiend om even uit te rusten op het strand. Tegen lunch tijd zijn we in Robina gaan lunchen, waarna het weer tijd was om terug naar Surfers te gaan.

Donderdag 30 maart:
Vandaag is het een regenachtige dag als gevolg van cycloon Debbie. Debbie trekt vandaag over Surfers heen met veel regen en wind in plaats van krachtige windstoten. Jammer dat Debbie precies op mijn vrije dag besloot om over Surfers heen te trekken, maar goed het was niet anders. Ik besloot rustig aan mijn dag te beginnen. ’S Middags had ik Liske uitgenodigd om met me te lunchen, alleen regende het best hard en was er wat wind. Schijnbaar gaat hier alles dicht als het regent en er wat wind staat, want eenmaal in de stad bleek alles bijna dicht te zijn op een paar tentjes na. Zelfs de supermarkten waren dicht, wat ik persoonlijk nogal verbazingwekkend vond. In Nederland zou alles gewoon open zijn. Ik denk dat het vergelijkbaar was met de NS die na het eerste sneeuwvlokje dat valt een uur vertraging heeft. Uiteindelijk vonden we nog een tentje dat open was en zijn we daar gaan lunchen. Na het lunchen gingen we weer terug naar huis want er was immers toch niet veel te doen in deze spookstad. Laura nodigde me aan het einde van de middag uit om bij haar thuis film te kijken, wat ik wel gezellig vond dus ik besloot daar heen te gaan. Daar blijven hangen met eten en je merkte toch wel dat Debbie aanwezig was. Deb zorgde ervoor dat het onwijs goot en dat de bomen bijna omver waaiden. Gelukkig ging Deb rond 23:00 ’s avonds weg en kon ik weer rustig naar huis lopen. Ook cycloon Debbie kan weer van mijn lijstje af, been there done that.

Vrijdag 31 maart:
Het was na twee dagen vrij te zijn geweest weer tijd om te gaan werken. ’S Avonds ben ik samen met Amanda en Carmen uit eten geweest bij een heel leuk tentje: Brooklyn Depot. Hier hebben we met zijn drieën lekker zitten smullen van een burger en met zijn drietjes hebben we een hoop gekletst.

Zo dit was alweer de maand maart en inmiddels is het alweer 4 april, de tijd vliegt! Ik zit alweer in mijn tweede maand.. Maar goed, jullie hebben weer even leesvoer en ik zal proberen jullie de volgende keer iets sneller een update te geven. Mijn avonturen in april volgen dus snel. Veel leesplezier!