Oy mate!

Oy mate!

Inmiddels is het al meer dan een week geleden dat ik vertrok naar het land Down Under. Ik wilde jullie toch naast de foto-update op Facebook ook een geschreven update geven. Voor deze update zal ik bij het begin van mijn reis beginnen, aangezien dat ook nogal een hele happening was.

Eenmaal in het vliegtuig kreeg ik namelijk te horen dat we te maken hadden met een vertraging en dat we dus nog niet weg konden, fijn want ik had slechts een overstap van één uur die ik nu wellicht niet zou halen. Uiteindelijk bleek dus dat er een storing was in de luchtverkeerstoren van Schiphol en dat we daarom de lucht niet in konden. Exact een uur later mochten we eindelijk lucht in, jeej! Dit betekende echter wel dat het krap zou worden om mijn overstap op Singapore te halen. Rond 06:35 lokale tijd kwam ik aan op Singapore en mijn volgende vlucht zou al om 06:55 vertrekken, no way dat ik mijn overstap zou halen.. Gelukkig was het vliegveld van Singapore al ingelicht toen wij vanaf Schiphol vertrokken en hierdoor moesten we (mam en ik) met spoed naar onze gate. Ik weet niet of jullie ooit op de luchthaven van Singapore geweest zijn, maar ik kan jullie vertellen die luchthaven is ontzettend groot! We moesten daardoor ook met de skytrain naar onze andere gate en hebben zelfs nog naar de gate gerend zodat we zeker waren van onze vlucht naar Brisbane, maar goed we made it! Ongeveer twee uurtjes later kwam ik aan bij het hotel waar ik stage ga lopen: Chateau Beachside Resort. Ik werd meteen voorgesteld aan mijn managers en werd daarna meegenomen naar mijn eigen appartement in het hotel en ik kan jullie vertellen die is ontzettend groot, hier lukt het wel om me 6 maanden te vermaken. Na mijn kamer te hebben bekeken zijn mam en ik een rondje gaan lopen door Surfers Paradise en hebben we onze eerste Macca’s (McDonalds) op. Omdat we toch wel ontzettend moe waren zijn we daarna terug naar het hotel gegaan, het was ook inmiddels 23:00 uur.
Op vrijdag hebben we rustig aan gedaan en zijn we lekker naar het strand geweest. Het grappige hier aan het strand is, dat je life guards hebt die alles nauwkeurig in de gaten houden en dat je alleen maar tussen de rode en gele vlaggen mag zwemmen. Doe je dit niet word je teruggefloten door een life guard. Om 18:00 uur gaan de life guards naar huis en wordt iedereen het water uitgehaald, wat ook heel leuk is om te zien omdat er vrijwel altijd een eigenwijze toerist tussen zit die toch het water weer ingaat.

Zaterdag zijn we naar Burleigh Heads National Park geweest. Hier loop je door het regenwoud en heb je een ontzettend mooi uitzicht over het strand van Burleigh Heads. Als je het park uit bent kom je bij een heel mooi strandje waar geen golven zijn: Palm Beach, hier hebben mam en ik de rest van de middag doorgebracht. ’S Avonds hebben we in het tentje die naast het hotel zit wat gedronken, waar we de tip kregen dat The Spit heel leuk is en zeker de moeite waard is om te bezoeken.

Zondag zijn we eerst naar Seaworld gegaan en daarna naar The Spit, waar we een stukje van de zonsondergang bekeken hebben (zie foto’s). Nadat we een stukje van de zonsondergang hebben bekeken besloten we door de duinen terug te lopen naar de weg. Op de heen weg waren we met een taxi bij The Spit gekomen, maar er is daar geen standaard taxistandplaats dus we moesten wel een stukje lopen. Eenmaal in de duinen begon het echt goed te schemeren en de meeste dieren komen hier ’s avonds tot leven, dus je raadt het waarschijnlijk al.. Ik liep gewoon rustig door de duinen en plotseling zie ik vanuit mijn ooghoek is bewegen. Eerst dacht ik nog dat het een hagedis was totdat ik iets beter keek, HET WAS EEN FUCKING SLANG!! Dat kan dus ook van mijn lijstje. Mam en ik dachten dat het maar een klein stukje lopen was van The Spit naar het begin van Seaworld, maar dit bleek toch wel 40 minuten lopen te zijn. Daar liepen we dan door het donker langs de weg, die Australiërs moeten ook wel gedacht hebben: bloody tourists. Uiteindelijk kwamen we onderweg een fishermans wharf tegen waar we iets gegeten hebben, vanaf hier konden we gelukkig wel een taxi terug nemen want we hadden allebei geen zin meer om te lopen. Toen zat de zondag er alweer op en ging mijn stage bijna van start.

De volgende ochtend was aangebroken en mijn stage ging beginnen! Gelukkig kwam ik bij een heel leuk mensie terecht die supervisor is van de Housekeeping afdeling. Samen hebben we alle kamers gecheckt. Hiermee bedoel ik de kamers van de gasten die hebben uitgecheckt en de kamers die zijn schoongemaakt door de medewerkers. Daarnaast hebben we ook veel gekletst. Rond 13:00 kreeg ik lunch pauze en kon ik samen met mam lunchen die vanuit hier ook aan het werk is. Om 14:00 moest ik beginnen bij de receptie, waar ik de reserveringen voor de volgende dag mocht klaarmaken. ’S Avonds zijn mam en ik nog gezellig uit eten geweest en daarna was het voor mij om 23:00 toch echt bedtijd, ik was best moe van al die eerste indrukken.
Dinsdag mocht ik weer samen werken met Sharyn (het leuke mensie van de Housekeeping) en hebben we weer exact hetzelfde gedaan: de kamers gecontroleerd en ontzettend veel gelachen! Rond 14:00 ging ik weer naar de receptie waar ik kennis heb gemaakt met de andere Nederlandse stagiaire. Dit keer kreeg ik weer ontzettend veel informatie en weer iets nieuws om te leren, leuk! De aankomende twee dagen was ik alweer vrij, wat een zwaar leven..

Voor woensdag en donderdag hadden mam en ik een autootje gehuurd, zodat we wat meer van de omgeving konden zien. Het ov doet er hier namelijk uren over. Woensdag zijn we naar Currumbin National Park geweest. Hier heb ik met een koala geknuffeld en kangoeroes geaaid, nu wil ik dus allebei deze dieren als huisdier.. Het is zo apart om een kangoeroe te kunnen aaien omdat je denkt dat wanneer je te dichtbij ze zullen schoppen, in dit park is dat dus totaal niet waar! Je kunt hier makkelijk tussen de kangoeroes chillen en heel dichtbij komen om ze te aaien. Wat een ontzettend leuke ervaring was dit! Na het park zijn we nog even naar Currumbin Beach geweest, waar je aan de ene kant uitzicht hebt over Surfers en aan de andere kant uitzicht hebt over Coolangatta. Op de terugweg wilden we iets eten in Coolangatta omdat we dachten dat dit een redelijk grote plaats zou zijn: niet dus. Doordat hier duidelijk niet zoveel te doen was besloten we ergens anders te gaan eten. Ik wist wel een leuk plaatsje uit te zoeken op de TomTom, althans dat dacht ik. Door mijn fantastische idee reden we de bergen in waar alleen maar borden stonden met pas op voor kangoeroes en koala’s, wat ik hilarisch vond en mam uiteindelijk ook wel (ook al wilt ze het niet toegeven). Uiteindelijk zijn we in Burleighs Heads belandt bij een strandtent.
Donderdag zijn we terug naar The Spit gegaan en hebben daar weer genoten op het strand. ’S Avonds zijn we naar een shopping centre geweest en toen zaten mijn vrije dagen er alweer op.

Goed ik heb alweer genoeg geluld en sluit hierbij mijn eerste blog af. Voor nu: no worries mate and see ya!